شماره دانشجویی : 93131001
نام و نام خانوادگی : فرامرز قندی شیخ شبانی
عنوان پایان نامه : تهیه ماتریس پلیمری کیتوسان – موسیلاژ دانه ی بِه و بارگذاری پروتئین سرم آلبومین گاوی در آن و بررسی اثر نانو ذرات مگنتیت و پارامترهای تأثیرگذار بر نرخ رهایش پروتئین
رشته تحصیلی : مهندسی شیمی – جداسازی
مقطع تحصیلی : کارشناسی ارشد ناپیوسته
استاد راهنما : دکتر وحید جوان بخت
چکیده : رهایش کنترل­شده­ی دارو به‌عنوان یکی از روش­های نوین انتقال دارو توجه محققان را به خود معطوف داشته است. از محاسن این‌گونه سیستم­ها، رهایش تدریجی دارو با سرعت ثابت است که بالطبع از تعداد دفعات مصرف دارو و تأثیرات جانبی سوء، به نحو قابل‌توجهی می­کاهد. یکی از روش­های نوین دارورسانی استفاده از سیستم­های پلیمری باقابلیت رهایش کنترل‌شده‌ی دارو در محیط بدن می­باشد. در این تحقیق از پلیمر ترکیبی کیتوسان – موسیلاژ دانه­ی بِه به‌منظور دست‌یابی به رهایش کنترل‌شده‌ی ماده­ی دارویی به‌عنوان حامل دارو استفاده‌شده است. همچنین جهت اثبات توانایی این پلیمر ترکیبی به‌عنوان یک حامل مغناطیسی دارو، ترکیب سنتز شده­ی کیتوسان – موسیلاژ دانه­ی بِه – مگنتیت نیز به‌عنوان یک حامل دارویی موردبررسی قرار گرفت. از روش هم­رسوبی برای تهیه­ی ساختار پلیمری کیتوسان – موسیلاژ دانه­ی بِه – مگنتیت و از پروتئین سرم آلبومین گاوی نیز به‌عنوان عامل دارویی استفاده شد. از تصویربرداری با میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) جهت بررسی کیفی و مشاهده‌ی ساختار محصولات، از آنالیز طیف­سنج مادون­قرمز (FTIR) جهت بررسی ساختار شیمیایی محصولات، از دستگاه اسپکتروفوتومتر UV جهت تعیین میزان بارگذاری دارو و نرخ رهایش و از دستگاه مغناطیس­سنج (VSM) جهت تعیین خاصیت مغناطیسی اشباع ترکیب سنتز شده­ی کیتوسان – موسیلاژ دانه­ی بِه – مگنتیت استفاده‌شده است. نتایج طیف­های حاصل از آنالیز FTIR، هم رسوبی کیتوسان – موسیلاژ دانه­ی بِه و همچنین ترسیب پروتئین در ساختار کیتوسان – موسیلاژ دانه­ی بِه را تأیید می‌نماید. علاوه بر این، سنتز موفق ترکیب کیتوسان – موسیلاژ دانه­ی بِه – مگنتیت و بارگذاری پروتئین بر روی آن را تأیید نمود. تصاویر آنالیز SEM نیز بارگذاری موفق پروتئین بر روی ساختار پلیمری کیتوسان – موسیلاژ دانه­ی بِه و پلیمر مغناطیسی آن را تائید نمود. ضمن اینکه تصاویر SEM سنتز ذرات مغناطیسی با اندازه­های کمتر از ۵۰۰ نانومتر را نشان می­دهد. نتایج حاصل از آزمایش VSM نشان می­دهد که خاصیت مغناطیسی اشباع نانو ذرات مگنتیت پس از سنتز هم‌زمان با کیتوسان – موسیلاژ دانه­ی بِه، از حدود emu g-12/25 به emu g-1 20 کاهش‌یافته است که این امر نشان از وجود خاصیت مغناطیسی قابل‌قبول در ساختار پلیمر سنتز شده داشت. کاهش خاصیت مغناطیسی نیز دلیل دیگری بر موفقیت‌آمیز بودن سنتز این پلیمر دارد چراکه پلیمر ترکیبی کیتوسان – موسیلاژ دانه­ی به‌ مانند یک پوشش بر روی مگنتیت قرارگرفته و خاصیت مغناطیسی را کاهش داده است. به‌منظور بررسی میزان جذب پروتئین در ساختار کیتوسان – موسیلاژ دانه­ی بِه و ترکیب سنتز شده­ی کیتوسان – موسیلاژ دانه­ی بِه – مگنتیت و میزان رهایش پروتئین از آن­ها از تست بردفورد و جذب توسط دستگاه اسپکتروفوتومتر UV استفاده شد. نتایج حاصل از آنالیز UV در طول‌موج 595 نانومتر میزان جذب پروتئین در ساختار ترکیبی کیتوسان – موسیلاژ دانه­ی بِه را 993/62% و رهایش ۳4 ساعته در محیط آزمایشگاهی و شبیه‌سازی‌شده‌ی بدن انسان یعنی دمای 37 درجه­ی سانتی­گراد و pH 4/7 را برابر با 341/94% نشان می­دهد. نتایج حاصل از میزان جذب پروتئین نشان می­دهد که ترکیب نمودن موسیلاژ دانه­ی به به‌عنوان یک پلیمر طبیعی و ارزان با کیتوسان سبب بهبود میزان جذب پروتئین در ساختار حاصل‌شده و در مقایسه با نتایج کارهای پیشین که از عامل اتصال عرضی استفاده‌شده است، کارایی بهتری دارد. همچنین به‌منظور بررسی رهایش پروتئین از ترکیب سنتز شده­ی کیتوسان – موسیلاژ دانه­ی بِه – مگنتیت از یک میدان مغناطیسی ثابت (استفاده از یک آهنربای قوی) در محیط رهایش استفاده شد. نتایج حاصل از دستگاه جذب، میزان جذب 6367/67% و رهایش 27/52% پروتئین از این ترکیب را نشان داد. نتایج حاصل از این پژوهش، اهمیت پلیمر ترکیبی کیتوسان – موسیلاژ دانه­ی بِه را به‌عنوان حامل دارویی خوب جهت تحقق بخشیدن در امر دارورسانی هدفمند و رهایش کنترل‌شده‌ی دارو نشان داد.
کلمات کلیدی : رهایش دارو، موسیلاژ دانه­ی بِه، کیتوسان، سرم آلبومین گاوی، نانو ذرات مغناطیسی مگنتیت
تاریخ دفاع : 1395