سمیه عارفیان جزی، کارشناسی ارشد ناپیوسته مهندسی شیمی – جداسازی، دکتر وحید جوان بخت، 1395 .

شماره دانشجویی : 93131020
نام و نام خانوادگی : سمیه عارفیان جزی
عنوان پایان نامه : تهیه ی مهره های آلژینات حاوی پروتئین سرم آلبومین گاوی و بررسی اثر پارامترهای مؤثر و همچنین حضور نانوذرات مگنتیت بر نرخ رهایش پروتئین
رشته تحصیلی : مهندسی شیمی – جداسازی
مقطع تحصیلی : کارشناسی ارشد ناپیوسته
استاد راهنما : دکتر وحید جوان بخت
چکیده : باوجود پیشرفت¬های بسیاری که درزمینه‌ی ساخت مواد دارویی صورت گرفته است، آثار جانبی ناشی از مصرف آن¬ها و آسیبی که به سایر بافت¬های سالم موجود در بدن می¬رسانند از چالش¬های پیش روی این علم است. دارورسانی هدفمند و توانایی کنترل رهایش ماده¬ی دارویی، موضوعی است که توجه بسیاری از محققان را در دو دهه¬ی اخیر به خود معطوف کرده است. در این پژوهش از مهره-های آلژینات به‌عنوان حامل دارو جهت دارورسانی و از پروتئین سرم آلبومین گاوی به‌عنوان ماده¬ی دارویی مدل استفاده‌شده است. به‌منظور بهبود خواص آلژینات به‌عنوان حامل دارو، از موسیلاژ دانه¬ی به و همچنین نانو ذرات مغناطیسی استفاده‌شده است. در این پژوهش نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن با استفاده از نمک¬های آن و به روش هم رسوبی سنتز شدند. از آنالیزهای طیف¬سنج مادون-قرمز (FTIR)، مغناطیس¬سنج (VSM) و میکروسکوپ الکترون روبشی (SEM) برای مشخصه¬یابی مهره¬ها استفاده گردید. نتایج حاصل از مقایسه¬ی طیف¬های آنالیز FTIR، ساخت موفقیت‌آمیز مهره¬های آلژینات، مهره¬های آلژینات – موسیلاژ دانه¬ی بِه و بارگذاری پروتئین در آن¬ها، مهره¬های مغناطیسی آلژینات – موسیلاژ دانه¬ی بِه و بارگذاری پروتئین روی آن¬ها را تأیید می¬نماید. تصاویر SEM محصولات، بارگذاری پروتئین BSA و همچنین سنتز و بارگذاری نانو ذرات مگنتیت با اندازه‌ی کمتر از ۱۰۰ نانومتر را در ساختار مهره¬ها نشان می¬دهد. از آنالیز VSM نیز برای تعیین خاصیت مغناطیسی اشباع مهره¬های مغناطیسی آلژینات حاوی پروتئین استفاده شد. این آزمایش نشان داد خاصیت مغناطیسی اشباع نانو ذرات مگنتیت پس از ترکیب شدن با آلژینات و تشکیل مهره¬های مغناطیسی آلژینات از حدود emu g-1 2/25 به emu g-1 24/12 کاهش‌یافته است که این امر نشان از وجود خاصیت مغناطیسی قابل‌قبول در مهره¬های مغناطیسی آلژینات می¬باشد. کاهش خاصیت مغناطیسی نیز دلیل دیگری بر موفقیت‌آمیز بودن ساخت این مهره¬ها دارد. به‌منظور بررسی میزان بارگذاری پروتئین در مهره¬های آلژینات و آلژینات – موسیلاژ و مهره¬های مغناطیسی این دو پلیمر از تست بردفورد استفاده شد. بر طبق نتایج حاصل از این پروژه، میزان بارگذاری دارو در مهره¬های آلژینات (025/79%)، مهره-های آلژینات – موسیلاژ دانه¬ی بِه (159/46%)، مهره¬های مغناطیسی آلژینات (81/80%) و مهره¬های مغناطیسی آلژینات – موسیلاژ دانه‌ی بِه (46/79%) به دست آمد. همچنین نتایج حاصل از رهایش داروی برون¬تنی (محلول فسفات بافر در دمای 37 درجه¬ی سانتی¬گراد و pH 4/7) نشان می¬دهد که بیشترین میزان رهایش پروتئین مربوط به مهره¬های آلژینات – موسیلاژ دانه¬ی بِه (732/96%) و پس‌ازآن به ترتیب مهره¬های آلژینات (358/93%)، مهره¬های مغناطیسی آلژینات – موسیلاژ دانه¬ی بِه (745/39%) و مهره¬های مغناطیسی آلژینات (41/37%) بیشترین درصد رهایش را داشتند. مقایسه¬ی نتایج رهایش از ساختار آلژینات – موسیلاژ دانه¬ی بِه با آلژینات نشان می¬دهد که میزان رهایش در ساعت‌های اولیه از ساختار موسیلاژ – آلژینات کمتر از آلژینات است. با افزایش زمان و درنتیجه تخریب پیوند فیزیکی بین موسیلاژ و آلژینات، نرخ رهایش افزایش‌یافته و نهایتاً تقریباً تمام پروتئین آزاد می¬شود. درنتیجه موسیلاژ دانه¬ی به می¬تواند به‌عنوان عامل کنترل‌کننده‌ی نرخ رهایش، در دارورسانی توسط مهره¬های آلژینات استفاده گردد. علاوه بر این نتایج حاصل از این پژوهش، اهمیت پلیمر آلژینات و آلژینات – موسیلاژ را به‌عنوان حامل دارویی مؤثر جهت تحقق بخشیدن در امر دارورسانی هدفمند و رهایش کنترل‌شده‌ی دارو نشان داد.
کلمات کلیدی : رهایش دارو، آلژینات، سرم آلبومین گاوی، مهره، موسیلاژ دانه¬ی بِه، نانو ذرات مغناطیسی مگنتیت
تاریخ دفاع : 1395