چکیده پایان نامه ها

نام و نام خانوادگی:نرگس جمشیدیان
عنوان پایان نامه: بررسی بیان آنزیم های سیستاتیونین بتا-سنتاز و سیستاتیونین گاما-لیاز دخیل درمسیرترانس سولفوراسیون و هم اکسیژناز- 1 در بیضه موش های نر دارای کمبود ویتامین D3
رشته تحصیلی:زیست شناسی گرایش سلولی و مولکولی
مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد ناپیوسته
استاد راهنما اول: دکتر محمد حسین نصراصفهانی
استاد راهنما دوم:دکتر مرضیه تولائی

چکیده:

هدف تحقیق: اتوفاژی در تکوین و بقای جنین نقش داشته و برای تخریب mRNAی مادری و حذف تجمع پروتئین و اندامک‌های غیرضروری و نیز تسهیل باز برنامه ریزی در جنین لازم و ضروری است. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت اتوفاژی از طریق بررسی میزان پروتئین LC3 در جنین های حاصل از SCNT در گونه بز در مقایسه با جنین های حاصل از IVF و علاوه بر آن به بررسی نقش 6-DMAP (حضور و عدم حضور) در راه اندازی مسیر اتوفاژی در جنین های SCNT و پیشنهاد ترکیب هایی جهت بهبود وضعیت جنین های شبیه سازی شده، شکل گرفته است. یکی از این ترکیبات راپامایسین است که با مهار اختصاصی mTORC1 بعنوان فعال کننده مسیر اتوفاژی عمل می کند.
روش تحقیق: در این مطالعه به منظور تعیین غلظت بهینه ی ترکیب راپامایسین از جنین های SCNTاستفاده شد. سپس غلظت بهینه به منظور بررسی تاثیرگذاری بر تکوین جنین های شبیه-سازی شده مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از سلول های فیبروبلاست جنینی بز نژاد saanenاستفاده شد. به منظور ارزیابی تأثیر راپامایسین بر الگوی اتوفاژی در جنین‌های حاصل از SCNT ، بیان پروتئین LC3 در مرحله تشکیل پیش هسته در جنین های SCNT در مقایسه با جنین های IVF توسط ایمنوفلورسانس مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر آن به بررسی نقش 6-DMAP (حضور و عدم حضور) در راه اندازی مسیر اتوفاژی در جنین های SCNT پرداخته شد. در نهایت به منظور کیفیت سنجی جنین ها، بلاستوسیست های روز هفتم برای ژن های پرتوانی و تروفکتودرمی، مورد بررسی و آنالیز ژنتیکی قرار گرفتند.
یافته ها : پس از بررسی اثر غلظت های مختلف و زمان های متفاوت روی جنین های بز حاصل از SCNT دو غلظت ۱۰ و۱۰۰ نانومولار بهترین اثر را از نظر افزایش میزان بلاستوسیست بز در روز هفتم داشت .
نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه در 6 ساعت اولیه پس از انتقال سلول و فعال سازی تخمک در روند شبیه سازی، اتوفاژی در مقایسه با جنین های حاصل از IVF، مشاهده نشده، همچنین از طرفی مهار القای اتوفاژی در حین فعال سازی تخمک‌ها در روند SCNT به دلیل وجود 6DMAP است؛ بدین ترتیب که 6-DMAP با غیر فعال کردن مسیر MAPK در ساعات اولیه پس از فعال سازی در SCNT، باعث کاهش القای اتوفاژی می شود ولیکن غلطت بهینه ی راپامایسین با مهار مسیر MTOR اتوفاژی مهار شده را القا می کند.

کلیدواژه: اتوفاژی، بازبرنامه ریزی اپی ژنتیکی ، تکوین قبل از لانه گزینی، راپامایسین، شبیه سازی.

نام و نام خانوادگی:نسرین ماهوش
عنوان پایان نامه: بررسی تاثیر راپامایسین از طریق فعال سازی اتوفاژی بر تکوین جنین‌های شبیه سازی شده در مرحله قبل از لانه گزینی در گونه بز
رشته تحصیلی:زیست شناسی گرایش سلولی و مولکولی
مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد ناپیوسته
استاد راهنما اول: دکتر فرنوش جعفرپور
استاد راهنما دوم:دکتر محمدحسین نصر اصفهانی

چکیده:

هدف تحقیق: اتوفاژی در تکوین و بقای جنین نقش داشته و برای تخریب mRNAی مادری و حذف تجمع پروتئین و اندامک‌های غیرضروری و نیز تسهیل باز برنامه ریزی در جنین لازم و ضروری است. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت اتوفاژی از طریق بررسی میزان پروتئین LC3 در جنین های حاصل از SCNT در گونه بز در مقایسه با جنین های حاصل از IVF و علاوه بر آن به بررسی نقش 6-DMAP (حضور و عدم حضور) در راه اندازی مسیر اتوفاژی در جنین های SCNT و پیشنهاد ترکیب هایی جهت بهبود وضعیت جنین های شبیه سازی شده، شکل گرفته است. یکی از این ترکیبات راپامایسین است که با مهار اختصاصی mTORC1 بعنوان فعال کننده مسیر اتوفاژی عمل می کند.
روش تحقیق: در این مطالعه به منظور تعیین غلظت بهینه ی ترکیب راپامایسین از جنین های SCNTاستفاده شد. سپس غلظت بهینه به منظور بررسی تاثیرگذاری بر تکوین جنین های شبیه-سازی شده مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از سلول های فیبروبلاست جنینی بز نژاد saanenاستفاده شد. به منظور ارزیابی تأثیر راپامایسین بر الگوی اتوفاژی در جنین‌های حاصل از SCNT ، بیان پروتئین LC3 در مرحله تشکیل پیش هسته در جنین های SCNT در مقایسه با جنین های IVF توسط ایمنوفلورسانس مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر آن به بررسی نقش 6-DMAP (حضور و عدم حضور) در راه اندازی مسیر اتوفاژی در جنین های SCNT پرداخته شد. در نهایت به منظور کیفیت سنجی جنین ها، بلاستوسیست های روز هفتم برای ژن های پرتوانی و تروفکتودرمی، مورد بررسی و آنالیز ژنتیکی قرار گرفتند.
یافته ها : پس از بررسی اثر غلظت های مختلف و زمان های متفاوت روی جنین های بز حاصل از SCNT دو غلظت ۱۰ و۱۰۰ نانومولار بهترین اثر را از نظر افزایش میزان بلاستوسیست بز در روز هفتم داشت .
نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه در 6 ساعت اولیه پس از انتقال سلول و فعال سازی تخمک در روند شبیه سازی، اتوفاژی در مقایسه با جنین های حاصل از IVF، مشاهده نشده، همچنین از طرفی مهار القای اتوفاژی در حین فعال سازی تخمک‌ها در روند SCNT به دلیل وجود 6DMAP است؛ بدین ترتیب که 6-DMAP با غیر فعال کردن مسیر MAPK در ساعات اولیه پس از فعال سازی در SCNT، باعث کاهش القای اتوفاژی می شود ولیکن غلطت بهینه ی راپامایسین با مهار مسیر MTOR اتوفاژی مهار شده را القا می کند.

کلیدواژه: اتوفاژی، بازبرنامه ریزی اپی ژنتیکی ، تکوین قبل از لانه گزینی، راپامایسین، شبیه سازی.

نام و نام خانوادگی:مرجان صادقی
عنوان پایان نامه: ارزیابی تاثیر IWR1 بعنوان مهار کننده مسیر پیام رسان WNT بر تکوین قبل از لانه گزینی جنین های حاصل از لقاح آزمایشگاهی و شبیه سازی شده در گونه بز
رشته تحصیلی:زیست شناسی گرایش سلولی و مولکولی
مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد ناپیوسته
استاد راهنما اول: دکتر فرنوش جعفرپور
استاد راهنما دوم:دکتر محمدحسین نصر اصفهانی

چکیده:

مقدمه: علیرغم پیشرفتهای فراوان در بهبود روش لقاح آزمایشگاهی و شبیه سازی (IVF ،SCNT )کارایی آن از نظر تکوین پس ازلانه گزینی در مقایسه با بارداری طبیعی در گونه های مختلف کمتر است. سه مسیر اصلی پیام رسان در تکوین جنین دخیل هستند: WNT،FGF ،TGF-β، در بین این مسیرها ،مسیر WNT نقش مهمی را در فرآیند تکوین دارد. اطلاعات محدودی در مورد نقش مسیر WNT در تکوین جنین های لقاح یافته وجود دارد. مطالعات قبلی نشان داده است که فعال سازی مسیر WNT در طی مراحل پس از تسهیم یا متراکم شدن جنین می تواند تکوین قبل از لانه گزینی را کاهش دهد. با توجه به این ، در این مطالعه ما اثر مهار WNT را با استفاده از یک ریزمولکول (IWR1 ) در طی مراحل پس ازمتراکم شدن جنین در تکوین قبل از لانه گزینی جنین های IVF و SCNT در گونه های بز ارزیابی کردیم.
مواد و روش ها:به منظور بررسی مهار مسیر WNT بر میزان بلاستوسیست جنین های حاصل از IVF ، 3 غلظت از IWR1 (25/1, 5/2, 5 میکرومولار) 4 روز پس از لقاح به محیط کشت اضافه شد. میزان بلاستوسیست در روز 7 رشد در شرایط آزمایشگاهی ارزیابی شد. علاوه بر این ، تعداد کل سلول (TCN) ، تعداد توده سلول داخلی (ICM) وتعداد سلول های تروفکتودرم (TE) از طریق رنگ آمیزی دیفرنشیال در بلاستوسیست مشتق شده از گروه های مختلف تیماری ارزیابی شد. سپس میزان جابه جایی پروتئین B-CATENIN از طریق رنگ امیزی ایمونوسیتوشیمی بررسی شد و بیان ژن های در گیر در مسیر (b-catenin و frizlled ) و ژن های تکوینی ( nanog و cdx2 و oct4) از طریق تکنیک Real time pcr مورد بررسی قرار گرفت .سپس دو غلظت موثر بر تکوین در جنین های ivf (1.25 و 5 )بر روی جنین های حاصل از شبیه سازی مورد بررسی قرار گرفت و تمام انالیز های بالا نیز برای این جنین ها انجام گرفت.
يافته¬ها: نتایج ما نشان داد که تیمار جنین های حاصل از IVF با غلظت های 1.25 و 5 میکرومولار IWR1 میزان بلاستوسیست را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد ( 32.25±3.58 و 33.69±5.64 درصد به ترتیب) در مقایسه با گروه کنترل (20.38±2.68 %) .و همچنین تیمار جنین های SCNT نیز در دو غلظت 1.25 و 5 میکرومولار از IWR1 میزان بلاستوسیست را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد (25.23±1.69 و 35.25±2.72 )
تعداد ICM ، TE و TCN پس از تیمار با IWR1 در جنین های بلاستوسیست تغییر نکرد. میزان شدت رنگ بتاکتنین نیز مطابق با الگوی تکوین در روز هفتم جنینی بود .
نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما نشان داد که مهار مسیر WNT با یک مولکول کوچک کارآمد ، IWR1 ، می تواند تکوین جنین قبل از لانه گزینی را از نظر میزان بلاستوسیست بهبود بخشد بدون اینکه بر روی تعداد کلی سلول ها و بیان ژن های تکوینی اثر سوء ای بگذارد.

کلیدواژه: مسیر پیام رسانی WNT ، SCNT ، IWR1

نام و نام خانوادگی:ریحانه آقاجانی
عنوان پایان نامه: بررسی پارامترهای اسپرمی، تست های عملکردی و اجزاء اصلی چرخه ی “one carbon cycle” در موش های نر تیمار شده با پاروکستین متعاقب القای افسردگی
رشته تحصیلی:زیست شناسی گرایش سلولی و مولکولی
مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد ناپیوسته
استاد راهنما اول: دکتر محمد حسین نصر اصفهانی
استاد راهنما دوم:دکتر مرضیه تولائی

چکیده:

هدف: بیماری های شدید افسردگی (MDD) یکی از بیماری های پیشرو در جهان است و استفاده از داروهای ضد افسردگی همچون پاروکستین بسیار شایع می باشد، مطالعات و بررسی های پیشین، مشخص نموده که این دارو با تأثیری که روی هورمون هایی نظیر LH و FSH می گذارد، می تواند پارامترهای اسپرمی همچون: مورفولوژی، تعداد و تحرک را تحت تاثیر قرار دهد ومنجر به کاهش پتانسیل باروری شود. از طرفی افسردگی یک بیماری پیچیده است و عوامل ژنتیکی، اپی ژنتیکی(چرخه ی انتقال کربن و متیلاسیون) و محیطی در بروز آن نقش دارند و از آنجایی که برخی مطالعات هم نشان داده اند که در افراد افسرده به طور کلی کمبود فولات و ویتامین B12 و افزایش هموسیستئین وجود دارد که از اجزاء اصلی “one carbon cycle” هستند و چرخه هم به نوبه ی خود در تولید انتقال دهنده های عصبی نظیر سروتونین نقش دارد،که می توان به اهمیت حضور ویتامین B12 و فولات برای پیش برد چرخه و بیوسنتز انتقال دهنده های عصبی مثل سروتونین و کاهش افسردگی پی برد . بنابراین هدف این مطالعه، القاء افسرگی در موش های نر نژاد NMRI و بررسی تاثیر داروی پاروکستین بر پارامترهای اسپرمی، تست های عملکردی اسپرم و اجزاء اصلی چرخه ی “one carbon cycle” که در هموستاز سلولی و تعادل اکسیدانت – انتی اکسیدانتی و ایجاد افسردگی نقش بسزایی دارد، می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه، 30 موش نر نژاد NMRI را در 5 گروه به شرح زیر :
1)موش هایی که افسردگی مزمن در آنها ایجاد می شود.
2)موش های افسرده، که با دوز اپتیمال داروی پاروکستین تیمار شده اند.
3) موش های بدون افسردگی، تیمار شده فقط با داروی پاروکستین.
4)گروه سالین(حلال پاروکستین).
5)گروه کنترل تقسیم نموده و پس از تکمیل دوره ی اسپرماتوژنز حیوانات، آنها را قربانی کرده و به ارزیابی پارامترهای اسپرمی، پراکسیداسیون لیپید اسپرم، آسیب DNA، کمبود پروتامین و تست بادی پای، پرداخته و پلاسمای حیوانات را برای بررسی اجزای اصلی چرخه ی انتقال کربن جداسازی کرده ایم .
یافته¬ها: پارامترهای اسپرمی و تست های عملکردی اسپرم در حیوانات گروه پاروکستین و گروه استرس، در مقایسه با گروه کنترل و سالین و گروه استرس + پاروکستین، تفاوت معنی داری داشته است (p<0.05). با مقایسه اجزای اصلی چرخه ی انتقال کربن نظیر متیونین ،هموسیستئین ، فولات ، B12 ،گلایسین ، ترئونین و هورمون های FSH و LH در پلاسمای خون موش های گروه استرس و گروه پاروگستین و گروه استرس + پاروکستین در مقایسه با گروه کنترل و سالین، تفاوت معنی¬داری مشاهده کردیم(p>0.05) که این نتایج، مشایه نتایج به دست آمده از مقایسه بافت ها بود.
نتیجه¬گیری: افسردگی و استرس بدون درمان می تواند پارامترهای اسپرمی و در نتیجه پتانسیل باروری را متأثر کند.همچنین در این مطالعه مشاهده شد که استفاده از داروی پاروکستین به تنهایی هم می تواند اثر سوء داشته باشد و بر پارامتر های اسپرمی و بافت های بدن اثر تخریبی بگذارد.از طرفی اجزاء اصلی چرخه ی انتقال کربن نیز که نقش مهمی در متابولیسم بدن و مسیرهای مختلف ضروری برای بدن دارد نیز تفاوت معنی داری، در گروه استرس و گروه پاروکستین در مقایسه با گروه های کنترل دارد.

کلیدواژه: ناباروری مردان، افسردگی، اسپرماتوژنز، پارامتر های اسپرمی، پاروکستین ،SSRI ، سروتونین ، چرخه ی انتقال کربن

نام و نام خانوادگی:نفیسه زمانی
عنوان پایان نامه: بررسی آنزیم‌های سیستاتیونین بتا-سنتتاز و سیستاتیونین گاما-لیاز دخیل در مسیر ترانس سولفوراسیون و HO-1، در بافت بیضه مدل موش‌های نر نژاد C57، دارای کمبود ویتامین‌های B9 و B12
رشته تحصیلی:زیست فناوری میکروبی
مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد ناپیوسته
استاد راهنما اول: دکتر مرضیه تولائی
استاد راهنما دوم:دکتر محمدحسین نصر اصفهانی

چکیده:

مقدمه: با توجه به اینکه ثابت شده است افزایش هموسیستئین باعث افزایش استرس اکسیداتیو از طریق تولید بیش از حد گونه های فعال اکسیژن (ROS) می شود و افزایش ROS مرتبط با ناباروری است. یکی از چرخه های متابولیکی که در تولید آنتی اکسیدانت ها به واسطه یکسری آنزیم ها، کوفاکتورها و ویتامین ها عمل می کند، چرخه 1-کربن است. لذا در این مطالعه سعی بر آن شد که، با ایجاد مدل موش های نر نژاد C57 دارای نقص ویتامین های B9 و B12، آنزیم های اصلی دخیل در مسیر ترانس سولفوراسیون (CBS و CSE)، از چرخه 1-کربن که در تولید آنتی اکسیدانت ها نقش دارند، و همچنین HO-1 بر روی بافت بیضه این موش ها، مورد بررسی قرار گیرد.
روش‌ها: در این تحقیق از 20 سر موش نر نژاد C57 (چهار هفته با میانگین وزن10-15 گرم) در دو گروه ده تایی شامل گروه های کنترل با مصرف غذای نرمال AIN-93G و گروه کمبود ویتامین های B9 و (VBD) B12 با مصرف جیره غذایی فاقد ویتامین های B9 و B12 به مدت 90 روز استفاده گردید. پس از گذشت 90 روز با خون گیری از قلب، نمونه های خون موش ها جمع آوری شد و میزان ویتامین های B9 و B12، تستوسترون و هموسیستئین در هر گروه تعیین گردید و همچنین قسمت دم اپیدیدیم برای انجام تست های پارامترهای اسپرمی و بافت بیضه برای بررسی هیستوپاتولوژی و ایمنوهیستوشیمی به آزمایشگاه آندرولوژی ارسال گردید. بررسی بیان ژن های CBS، CSE و HO-1 در سطح RNA در بافت بیضه با استفاده از تکنیک Real time PCR و همچنین بررسی بیان پروتئین CBS، CSE و HO-1 در بافت بیضه با استفاده از تکنیک Western blot انجام گردید.
نتایج: میانگین غلظت اسپرم و تحرک کل اسپرم در گروه کمبود ویتامین های B9 و B12 نسبت به گروه کنترل به طور قابل توجهی پایین بود. در حالی که میانگین مورفولوژی غیرطبیعی اسپرم در گروه کمبود ویتامین های B9 و B12 به طور قابل توجهی بالاتر از گروه کنترل بود. علاوه بر این، میانگین پراکسیداسیون لیپیدهای اسپرم، هیستون باقیمانده کروماتین و آسیب DNA در گروه کمبود ویتامین های B9 و B12 در مقایسه با گروه کنترل به طور قابل توجهی بالاتر بود و ROS درون سلولی، تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد. کمبود ویتامین های B9 و B12 باعث کاهش سطح سرمی تستوسترون و تاثیر منفی بر کیفیت پارامترهای اسپرمی می شود. هموسیستئین در گروه VBD نسبت به گروه کنترل افزایش قابل توجهی داشته است و میزان متیلاسیون DNA اسپرم در گروه VBD نسبت به گروه کنترل کاهش یافته است. کمبود ویتامین های B9 و B12 منجر به کاهش بیان ژن های CBS و CSE و افزایش بیان ژن HO-1 در بیضه موش ها گردید.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته های این پژوهش کمبود ویتامین های B9 و B12 علاوه بر تاثیر منفی بر کیفیت پارامتر های اسپرمی موجب هایپومتیلاسیون DNA اسپرم از طریق تاثیر بر چرخه 1-کربن می شود. از طرفــي کمبود ویتامین‌های خانواده B مــي توانــد منجر به افزایش هموسیستئین پلاسما شود. افزایش هموسیستئین در گروه VBD انتظار می‌رفت به دلیل نقص در ژن CBS و CSE مسیر ترانس سولفوراسیون باشد. همچنین کمبود ویتامین‌های B9 و B12 منجر به افزایش بیان ژن HO-1 می گردد. لذا HO-1 نقش مهمی‌ در مکانسیم دفاع سلول در پاسخ به استرس اکسیداتیو ناشی از کمبود ویتامین‌های B9 و B12 اجرا می‌کند. لذا کاهش سطح خانواده ویتامین B در بدن می تواند مرتبط با کاهش عملکرد بیضه و فرایند اسپرماتوژنز باشد.

کلیدواژه: چرخه 1- کربن، CBS ، CSE، استرس اکسیداتیو، پارامترهای اسپرمی

نام و نام خانوادگی:ساره کتوئی زاده
عنوان پایان نامه: بررسي بیان نسبي ژن TNP1 و lncRNA مجاور آن ) lnc-Ac007557 ) در بافت بیضه حاصل از مردان آزواسپرمي
رشته تحصیلی:زیست شناسی گرایش سلولی و مولکولی
مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد ناپیوسته
استاد راهنما : دکتر کیانوش درمیانی

چکیده:

مقدمه : آزواسپرمی یکی از دلایل ناباروری در 10 – 15 % مردان است که به فقدان کامل اسپرم در انزال مایع منی اطلاق میشود . آزواسپرمی به دو دستهی عمده آزواسپرمی انسدادی (Obstructive azoospermia)و آزواسپرمی غیرانسدادی ( Non obstructive azoospermia ) تقسیم میگردد . پروتئین Transitional protein1 ( TP1 ) در فرآیند فشردهسازی کروماتین در طی بلوغ اسپرم نقش مهمی دارد . طی این فرآیند ابتدا TP1 جایگزین هیستو نها شده ، سپس خود ، توسط پروتامینها جایگزین میشود . long non coding RNA ها(lncRNA ) در تنظیم بیان ژن ها به صورت سیس یا ترانس نقش قابل توجهی ایفا میکنند. یافتن lncRNA های مرتبط با ژنهای آزواسپرمی غیرانسدادی (NOA) ممکن است دیدگاه جدیدی در مکانیسمهای مولکولی آزواسپرمی غیرانسدادی فراهم کند. از طرفی، lncRNA ها نسبت به ژنهای کدکننده به طور اختصاصیتر در بافتها و سلولها بیان می شوند، از این رو می توانند بیومارکرهای مناسبی برای تشخیص بیماریهای ناباروری باشند . در مطالعه حاضر، هدف ما ارزیابی بررسی الگوهای بیانی lncRNA AC007557(LINC)1921 مجاور ژن TNP1 (<10kb) است . برای این منظور ، الگوهای بیانی TP1 و LINC01921 در بیوپسی بیضه بیماران آزواسپرمی تعیین گردید و ارتباط بیان این lncRNA با ژن TNP1 ارزیابی شد.
مواد و روش ها : نمونه ی بافت بیضه در 51 مرد آزواسپرمی شامل 36 مرد آزواسپرمی غیرانسدادی(NOA )و 15 مرد آزواسپرمی انسدادی (OA ) به عنوان کنترل، از مردان آزواسپرمی مراجعه کننده به مرکز باروری و ناباروری اصفهان جهت عمل micro-TESE تهیه شد . از نظر بافت شناختی نمونه های بافت بیضه طبقه بندی شدند . RNA تام توسط TRIZOL از نمونههای بافت استخراج شد و جهت سنتز cDNA مورد استفاده قرار گرفت. الگوهای بیانی ژن TNP1 و 01921LINC در نمونه ها توسط واکنش qPCR-RT و روش ΔΔCt-2 محاسبه گردید . کارایی بیومارکر هر ژن توسط منحنی مشخصه عملکرد سیستم (ROC) ارزیابی شد.
نتایج: سطح بیان ژن TNP1 و lncRNA مجاورش، LINC01921 به طور قابل توجهی در نمونههای NOA در مقایسه با OA کاهش یافته بود . به علاوه ، همبستگی مثبتی بین الگوی بیانی TNP1 و LINC01921 وجود داشت . همچنین آنالیز منحنی ROC نشان داد که سطح زیر نمودار برای TNP1 و LINC01921 به ترتیب 92 / 0 و 83 / 0 بود که پتانسیل آنها را به عنوان بیومارکر آزواسپرمی نشان میدهد.
بحث: در این مطالعه سطح بیان TNP1 و LINC01921 در نمونههای NOA به عنوان تست و نمونه های OA به عنوان کنترل ارزیابی شد.
نتایج ما تفاوت چشمگیر بین سطح بیان دو گروه را نشان د اد . شناسایی lncRNA مجاور ژن آزواسپرمی میتواند دیدگاه ارزشمندی در ناباروری مردان فراهم کند و به روشن سازی مکانیسم مولکولی بیماری کمک کند.

کلیدواژه: آزواسپرمی، lncRNA ، TNP1 ، ناباروری مردان

نام و نام خانوادگی:هنگامه تقیان دینانی
عنوان پایان نامه: بررسی بیان پروتئین های خانواده Ten-Eleven Translocation (TET1-3)  و وضعیت متیلاسیونDNA در بیضه ی رت های القاء شده واریکوسل
رشته تحصیلی:زیست شناسی گرایش سلولی و مولکولی
مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد ناپیوسته
استاد راهنما اول: دکتر مرضیه تولائی
استاد راهنما دوم:دکتر محمدحسین نصر اصفهانی

چکیده:

واریکوسل به بزرگ شدن وریدهای شبکه سیاهرگی پامپینی فورم درون کیسه بیضه گفته می شود. به دنبال ایجاد واریکوسل شرایطی از جمله تجمع جریان خون، هیپوکسی، هایپرترمی، عدم تعادل هورمونی، استرس اکسیداتیو در بیضه ایجاد می شود. افراد نابارور مبتلا به واریکوسل با افزایش دمای بیضه و استرس اکسیداتیو مواجه هستند که این استرس اکسیداتیو می تواند منجر به آسیب DNA و به دنبال آن تغییرات اپی ژنتیکی از جمله متیلاسیون DNA شود.کروماتین سلول اسپرم بسیار متراکم است و میزان متیلاسیون DNAدر این سلول بالا است. با ورود اسپرم به داخل تخمک، کروماتین از حالت تراکم خارج شده و دمتیلاسیون DNA رخ می دهد. آنزیم هایی که نقش در فرایند دمتیلاسیون فعال DNA دارند تحت عنوان Ten-Eleven Translocation (TET1-3)می باشند. عدم بیان هرکدام از این آنزیم ها در اسپرم می تواند با نقص در فرایند دمتیلاسیون فعال DNA پس از ورود اسپرم به داخل تخمک همراه باشد و به دنبال آن با کاهش تکوین و تکامل مرتبط باشد. همچنین بیان این آنزیم ها با تراکم کروماتین و تحرک اسپرم ارتباط مستقیم دارد. مطالعات متعددی نشان داده اند که ارتباط معنی داری بین سطح استرس اکسیداتیو و فعالیت آنزیم ها وجود دارد. در این راستا پیشنهاد شده است که فعالیت آنزیم های TET در شرایط استرس اکسیداتیو کاهش می یابد، به دنبال آن سطح دمتیلاسیون فعال DNA کاهش می یابد و هیدروکسی متیل سیتوزین رخ نمی دهد(5-hmC).
هدف: با توجه به اینکه ثابت شده است که در شرایط واریکوسل، استرس دمایی و به دنبال آن سطح استرس اکسیداتیو بطور معنی داری بالا است، در این مطالعه سعی بر آن است که بیان آنزیم های TET در بیضه رت های القاء شده واریکوسل مورد ارزیابی قرار گیرد.
روش اجرا: این مطالعه بر روی30 حیوان آزمایشگاهی رت نر، نژاد wistar انجام شد. رت های نر بطور تصادفی در 3 گروه کنترل، شم و واریکوسل طبقه بندی شدند.
2ماه پس از القاء واریکوسل رت ها قربانی شده و از بیضه چپ ( به دلیل ساختار آناتومیکی متفاوت و اینکه شیوع واریکوسل در آن بیشتر است) برای بررسی پروتئین های خانواده (TET1-3) TETاز روش وسترن بلات و ایمنوهیستوشیمی و برای بررسی5-hmC از روش ایمنوهیستوشیمی استفاده شد. برای بررسی بیان mRNA TETs نیز از روش Real time استفاده شد. همچنین با گرفتن مقاطع بافت بیضه، با استفاده از روش ایمنوهیستوشیمی، وضعیت متیلاسیون DNA مورد بررسی قرار گرفت. از اسپرم اپیدیدیم سمت چپ برای بررسی پارامترهای اسپرمی،کروماتین اسپرم (هیستون و پروتامین) و ROS استفاده شد.
نتایج: در سطح سلولی، القاء واریکوسل پس از 2 ماه منجر به کاهش کیفیت پارامترهای اسپرمی (غلظت، تحرک و مورفولوژی) و آسیب سلامت DNA ( آسیبDNA ، کمبود کروماتین، هیستون اضافه) و لیپید پراکسیداسیون گروه واریکوسل در مقایسه با دو گروه کنترل و شم شده است(05/0P<). همچنین واریکوسل باعث افزایش معنی دار5-hmC و کاهش معنی دار 5-mC در گروه واریکوسل در مقایسه با گروه کنترل-شم می گردد. در سطح مولکولی، القاء واریکوسل پس از 2 ماه منجر به افزایش معنی دار بیان TET2هم در سطح پروتئین و هم در سطح mRNA در گروه واریکوسل در مقایسه با گروه کنترل-شم گردیده است. در بیان TET1,TET3 در سطح mRNA در دو گروه کنترل-شم و واریکوسل تغییر معنی داری مشاهده نگردید، همچنین در سطح پروتئین با توجه به تکرار مکرر وسترن بلات با غلظت های مختلف آنتی بادی و پروتئین هیچ باندی برای این دو آنزیم مشاهده نشد.
نتیجه گیری: القاء واریکوسل منجر به کاهش متیلاسیون DNA و افزایش دمتیلاسیون DNA با افزایش بیان برخی از آنزیم های TET در بیضه رت ها می گردد و پیامد آن کاهش کیفیت اسپرم و همچنین کاهش تست های عملکردی اسپرم می باشد.

کلیدواژه: واریکوسل، پروتئین های TETs ، متیلاسیون DNA،5-hmC FNDC5، miR-129-5P